19 Şub 2013

BİZ ÇOCUKKEN :))


80 'li- 90 lı yıllarda mı çocuktun? nasıl oldu da hayatta kalmayı başardın? :)

1.- Arabaların emniyet kemeri, kafalıkları, ve kesinlikle hava yastıkları yoktu.
2.- Arka koltuk tehlikeli değil de eğlenceliydi.
3.- Bebek yatakları ve oyuncaklar renkliydi. Ya da en azından kurşunlu, muhtelif zehirli maddeler ile boyanmıştı.
4.- Prizlerin, araba kapılarının, ilaç şişelerin ve kimyasal ev temizliyicilerinin üzerinde çocuk kilitleri yoktu...
5.- Kasksız bisiklete biniliyordu.
6.- Steril su şişelerinden değil de bahçe hortumundan yada muhtelif başka kaynaklardan su içiliniyordu...
7.- Oyun oynamaya çıkmanın tek şartı hava kararmadan önce eve dönmekti.
8,- Cep telefonu yoktu ve hiç kimse nerelerde gezdiğimizi bilmiyordu. İnanılmaz ...
9.- Okul öğlen bitiyordu... Ve öğlen yemeği için evimize geliyorduk.
10.- Bir sürü yaramız, kırılmış kemiğimiz ve kırılmış dişimiz vardı, fakat hiçbir zaman birileri bu yüzden mahkemeye verilmiyordu.Kendimizden başka kimse sorumlu değildi.
11.- Bolca tatlılar ve tereyağlı ekmekler yiyorduk, ve gerçek şekerli içecekler içiyorduk ve hiç kilo sorunumuz olmazdı - çünkü hep dışarda oynardık , aktif olarak ...
12.- Dört çocuk bir limonatayı paylaşabiliyorduk... aynı bardaktan içebiliyorduk, ve kimse bu yüzden ölmüyordu.
13.- Playstation, Nintendo 64, X boxes, Vídeo oyunlarımız, 99 kablolu kanalımız , Dolby surround, Cep telefonumuz, Bilgisayarımız, Internet de Chat odalarımız YOKTU. onun yerine ARKADAŞLARIMIZ vardı bolca!!!
14.- Yürüyerek veya bisiklet ile uzakta oturan arkadaşlarımızı ziyaret edebiliyorduk, kapılarını çalıp hatta çalmıyarak içeri girip onları oyun oynamaya çağırabiliyorduk!!!
15.- Evet dışarda, o acımasız korkunç dünyada! Korumamız olmadan! nasıl mümkün oluyordu bu? Tek kale üzerine maç yapardık ve birisi takıma alınmadığında psikolojik travma oluşmuyordu ya da dünyanın sonu gelmiyordu.
16.- Bazı öğrenciler diğer öğrenciler gibi başarılı değildi ve sınıfta kalabiliyordu. Fakat bu yüzden kimse Psikoloğa ya da Pedagoğa gönderilmiyordu. Kimsede Dislexia, konsantrasyon sorunu veya hiperaktivite yoktu, basitçe o okul yılını tekrarlıyordu.
17.- Özgürlüğümüz , üzüntülerimiz , başarılarımız , görevlerimiz vardı ...ve bunlar ile yaşamayı öğreniyorduk. Soru: nasıl oldu da bütün bunlara rağmen hayatta kalmayı başardık??? Ve daha da önemlisi kendi kişiliğimizi bu şartlar altında nasıl oldu da geliştirebildik??? Sen de bu jenerasyondan mısın? Şimdiki çocuklar büyük bir olasılık ile bizim yaşama şeklimizi sıkıcı bulacaklar - fakat- bizler çok güzel ve mutlu yaşadık!!!!!! değil mi????
(ALINTIDIR)
80 'li- 90 lı yıllarda mı çocuktun? nasıl oldu da hayatta kalmayı başardın? :) 

1.- Arabaların emniyet kemeri, kafalıkları, ve kesinlikle hava yastıkları yoktu. 
2.- Arka koltuk tehlikeli değil de eğlenceliydi. 
3.- Bebek yatakları ve oyuncaklar renkliydi. Ya da en azından kurşunlu, muhtelif zehirli maddeler ile boyanmıştı. 
4.- Prizlerin, araba kapılarının, ilaç şişelerin ve kimyasal ev temizliyicilerinin üzerinde çocuk kilitleri yoktu...
5.- Kasksız bisiklete biniliyordu. 
6.- Steril su şişelerinden değil de bahçe hortumundan yada muhtelif başka kaynaklardan su içiliniyordu... 
7.- Oyun oynamaya çıkmanın tek şartı hava kararmadan önce eve dönmekti. 
8,- Cep telefonu yoktu ve hiç kimse nerelerde gezdiğimizi bilmiyordu. İnanılmaz ... 
9.- Okul öğlen bitiyordu... Ve öğlen yemeği için evimize geliyorduk. 
10.- Bir sürü yaramız, kırılmış kemiğimiz ve kırılmış dişimiz vardı, fakat hiçbir zaman birileri bu yüzden mahkemeye verilmiyordu.Kendimizden başka kimse sorumlu değildi. 
11.- Bolca tatlılar ve tereyağlı ekmekler yiyorduk, ve gerçek şekerli içecekler içiyorduk ve hiç kilo sorunumuz olmazdı - çünkü hep dışarda oynardık , aktif olarak ... 
12.- Dört çocuk bir limonatayı paylaşabiliyorduk... aynı bardaktan içebiliyorduk, ve kimse bu yüzden ölmüyordu.
13.- Playstation, Nintendo 64, X boxes, Vídeo oyunlarımız, 99 kablolu kanalımız , Dolby surround, Cep telefonumuz, Bilgisayarımız, Internet de Chat odalarımız YOKTU. onun yerine ARKADAŞLARIMIZ vardı bolca!!! 
14.- Yürüyerek veya bisiklet ile uzakta oturan arkadaşlarımızı ziyaret edebiliyorduk, kapılarını çalıp hatta çalmıyarak içeri girip onları oyun oynamaya çağırabiliyorduk!!! 
15.- Evet dışarda, o acımasız korkunç dünyada! Korumamız olmadan! nasıl mümkün oluyordu bu? Tek kale üzerine maç yapardık ve birisi takıma alınmadığında psikolojik travma oluşmuyordu ya da dünyanın sonu gelmiyordu. 
16.- Bazı öğrenciler diğer öğrenciler gibi başarılı değildi ve sınıfta kalabiliyordu. Fakat bu yüzden kimse Psikoloğa ya da Pedagoğa gönderilmiyordu. Kimsede Dislexia, konsantrasyon sorunu veya hiperaktivite yoktu, basitçe o okul yılını tekrarlıyordu. 
17.- Özgürlüğümüz , üzüntülerimiz , başarılarımız , görevlerimiz vardı ...ve bunlar ile yaşamayı öğreniyorduk. Soru: nasıl oldu da bütün bunlara rağmen hayatta kalmayı başardık??? Ve daha da önemlisi kendi kişiliğimizi bu şartlar altında nasıl oldu da geliştirebildik??? Sen de bu jenerasyondan mısın? Şimdiki çocuklar büyük bir olasılık ile bizim yaşama şeklimizi sıkıcı bulacaklar - fakat- bizler çok güzel ve mutlu yaşadık!!!!!! değil mi????

> @[143686202398522:274:Karikatür]

57 yorum:

  1. çok eğlenceli bir yazı olmuşş...çok zevkle okudum o yıllara gittim.çok güzel bir post bence...ellerine sağlık.....sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne günlerdi özlüyorum desem yalan olmaz:)teşekkür ederim:) benden de sevgiler

      Sil
  2. CİN ALİLERİ GÖRMEK BAANA O KADARR İYİ GELDİKİ ANLATAMAM SANA
    TA ÇOCUKLUK YILLARIMA GİTTİM
    TEŞEKKÜRLER CANIM HAYIRLI AKŞAMLŞAR

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İlk okuduğum kitap cin ali... O yıllar hakikaten çok güzeldi:)sana da hayırlı akşamlar ablacım.

      Sil
  3. 80 - 90 lar:)) benim çocukluğum ise çoooooooook eski:)))1960'lı yıllar 65'te ilkokula başladım. Değil bilgisayar televizyon bile gelmemişti ülkemize...
    ama rahmetli babam sayesinde (askerdi) bolbol orduevinin sinemasına giderdik o zaman Ankara Sıhhiye orduevinin sineması vardı sanırım
    sol-sağ çatışmalı yıllar ve sonra pkk terörü çıkınca kapatıldı:( Dr. Jivago'yu orada seyretmiştik hiç unutmam..başka sinemalara da çok giderdik
    çoğu kapanmış yok o güzel, balkonlu kocaman sinema salonları:( Doğan Kardeş vardı çizgi roman...çok severdik..hele bir Tina'larım vardı oku oku
    bitmez..saklambaç, yakartop...kışın kardan adam, kar topu..ben çocukken Ankara'ya her kış bol kar yağardı şimdi öyle değil...
    bana neler hatırlattın:)
    sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İnsan çocukluğunu hiç unutamıyor o günleri de çok özlüyor:)sevgiler.

      Sil
  4. aaa tamda televizyonda Seksenleri izlerken böyle bir yazıyı okumak..80 lerde çocuk olmak..Güzeldi be Elifcim..İnsan ilişkileri çok daha sağlamdı..Konu komşu ziyaretleri vardı..2 gün görünmeyen bir komşu merak edilirdi.. kapısı çalınır , hali hatrı sorulurdu..Çocuklar bence çok daha mutluydular..bütün enerjilerini sokakta oynayarak atar eve yorgun gelirlerdi..Ama bugün çocuklarımız ne yazıkki sokak oyunlarının pek çoğunu bilmiyorlar..Yani sözün özü güzel yıllardı be Elif'im:))Kocaman öptüm seni ve kuzucuklarını:))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Seksenler dizisi foveri dizim:)tam benin dönemimi anlatıyor,hele eşyalar bile aynı:)şimdi çocuklarımızı korkudan dışarı çıkaramıyoruz. Eskiden öylemiydi ya,çoluk çocuk akşam ezanına kadar dışarıda oynardık ,acıkınca da kimin evi yakınsa orada arkadaşının annesi yağlı şekerli ekmek verirdi... Ah nerdee o günler özlüyor insan:) bende öpüyorum Zeynocum:)

      Sil
  5. canım ne güzel bir paylaşım olmuş o yıllara gittim şimdi..Ne güzeldiiiii..Sevgiler canım..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. O yıllar unutulmuyor değil mi:)benden de sevgiler canım

      Sil
  6. bende keyifle okudum güzel paylaşım sağol :))

    YanıtlaSil
  7. cok dogru cok guzel hatırlatmalar bunlar. Bız hayatı yasadık dırek ıcınde 1. derecede muhattap olarak yasadık...

    YanıtlaSil
  8. Ahhh ne güzeldi çocukluğumuz şimdikiler şanslı mı şanssız mı bilmiyorum

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok güzeldi Nurayım şimdi ki çocukların imkanları bizde yoktu ama yine de mutluyduk:)

      Sil
  9. Yazıyı okurken o günlere döndüm tekrar yaşadım. Biz özgür çocuklardık, şu ana bakıyorum büyümüşte küçülmüş; küçük adam ve küçük kadınlar geziyor ortalıkta.
    Nasıl bir şey olmadan bugüne gelmişiz sorusuna yanıtım biraz da şans olacak. Ben küçükken daha okula bile başlamamışım annanemin ilacını bonibon diye yutmuşum :) korkudan annemlerede söylememişler doktorada götürmemişler :) bu olaydan sonra sıska kız ama pehitonun bünyesi çok sağlam diye adım çıktı o da ayrı mesele..
    Önemli olan hangi nesil daha mutlu bunu düşünmek... Biz çok mutluyduk hem de çok...
    İyi ki paylaştın bu yazıyı, bu gece ben bir an için olsun çocuk oldum bu yazıyla...
    Sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kesinlikle özgürdük,korkusuz oynuyorduk dışarıda şimdi öylemi ya:)

      Sil
    2. Maalesef değil :( korkusuz yetiştik ama şimdi ben de korkuyla bakıyorum dışarıdaki dünyaya. Zaman kötü yönde değişti ama dur yecek olan da yeni nesil o da belli.
      Sevgiler :)

      Sil
  10. Facebookta okumuştum bu yazıyı ve bayılmıştım.
    Çok keyifli bir yazı bne ne kadar doğru:)
    Sevgiler canım.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet bende facebookta görünce paylaşmak istedim :)benden de sevgiler Melihacım

      Sil
  11. Ne kadar keyifli bir paylasim olmus bu boyle :) tesekkur ediyorum..sevgiler

    YanıtlaSil
  12. Ben 80-90 yıllarında artık gençkızdım :)))
    Sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. :))sizde genç kızken güzel şeyler yaşamışınızdır:) sevgiler

      Sil
  13. Canım ben 71 doğumluyum ve o yılları çok güzel yaşadım.
    Ama asıl unutamadığım Cin Ali serileri:))
    Okuduğumuz ilk kitaplardı:)
    Biri bitince diğerine geçilirdi ve okumayı bu kitaplarla öğrenirdik.
    Çocukluğuma döndüm canım. Ellerine sağlık...
    Sevgiler...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Cin Ali serisini o dönemler de okumayan çocuk yoktur her halde:)teşekkür ederim Heyyficim...Benden de sevgiler canım.

      Sil
  14. süper bir post olmuş:)o dönemleri yaşayan biri olarak yazdıklarınızın hepsine bayıldım
    susam sokağımız vardı bizim:)çok şanslıydık çook

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet ya susam sokağı vardı birde okuldan gelince izlediğim atlı karınca vardı,çok severdim her ikisini de:)güzel günlerdi bee...

      Sil
  15. çok beğendim ...
    çok güzel yazmışsınız...
    bayıldım...

    YanıtlaSil
  16. Çok beğendim bayıldım çok güzel olmuş çok hoşuma gitti :)
    Blogunuzada bayıldım artık bende izleyicinizim sizi de beklerim sevgiler :)

    YanıtlaSil
  17. Bir an kendimi gördüm :)) her kelimesi o kadar doğru ki :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İlk okuduğumda bende kendimi görmüştüm:)

      Sil
  18. çok güzel günlerdi.şimdi elide sihirli değneğim olsa dönmek isterdim o günlere.1 günlüğüne bile olsa.

    YanıtlaSil
  19. Bizim zamanımızda ne okul servisleri vardı ne de dershaneler yağmur çamur yayan gider gelirdik okullarımıza:) Canım paylaşımın için çok teşekkürler çocukluğumuza da götürdün bizleri ne güzel.Sevgilerimle..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne mutlu bana:)beğenmene sevindim Vişnapım...Benden de sevgiler canım:)

      Sil
  20. çoğunu bende yaşamış olmaktan dolayı mutluyum 92 doğumlu olmama rağmen bazılarını yaşayabilmek güzel :)

    YanıtlaSil
  21. Hiç bir şeyin yokluğunu eksikliğini hissetmedik o yıllarda... Ne güzel bir paylaşım olmuş bende seksenlerin hem çocuklarından ve gençliğe adı atanlardanım :) Elif hanım teşekkürler size:)

    YanıtlaSil
  22. çok güzel yaaa geçmişi hatırlamak :)

    YanıtlaSil
  23. Şimdi en baştan başladım okumaya, okudukça kafamı sallıyorum evet doğru diye :)
    Kesinlikle çok haklısın, peki değişen ne oldu? ne oldu da çocuklarımız bizlerle aynı topraklar üzerinde yaşarken bu kadar değişkliğe uğradılar?
    Teknoloji mi? bilemiyorum.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teknolojininde payı var mutlaka hemde çok büyük .Ve bununla beraber zaman müthiş hızlandı artık ne bizim nede çocuklarımızın kendimize ayıracak zamanımız yok . Tek derdimiz zamana ayak uydurmak yavaş yavaş değerlerimizden feragat ediyoruz .Arkadaşlıklar bitiyor dostlarımıza çok az zaman ayırıyoruz.

      Sil
  24. Bunlara ek olarak şehir terörü vardı. Okula giderken otobüslerimiz taranırdı veya öğrenci olduğumuz için polis tarafından potansiyel suçlu görülürdük. Ama acaba daha mı güzel günlerdi? Karar veremiyorum.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Anlattığınız olaylar hiç de güzel şeyler olduğunu düşünmüyorum . Ben ogünlere yetişemedim hep büyüklerimizden duyduk birde köyde büyümenin artısı olsa gerek bu tür şeylere hiç şahit olmadım . Ben polis sirenini tv lerden duydum ilk,eminim gençlik ve okul yıllarınız hep tedirginlikle geçti.

      Sil
  25. Ben de İlhan bey gibi hatırlıyorum o yılları.Çünkü o yıllarda çocuk değil,gençtik.Sanıyorum bizim için,o yıllarda genç miydiniz diye bir yazı yazılması lazım. Sevgiler.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok haklısınız.O zamanlar ortalık çok karışıkmış.Benden de sevgiler.

      Sil
  26. nerede o günler ,daha mutluyduk ....

    YanıtlaSil
  27. Elifcigimmm;Allah Korumus diyelim artik:))
    Cep tlf.yoktu ve bizi kimse merak etmiyordu;kizim okuldan cikinca beni ariyor,otobüse bindim diyor:))
    Cocuklar yine ayni,anneler yine ayni, ama zaman ayni degil....
    Güzel günler diliyorum

    YanıtlaSil
  28. Sana katılıyorum Yıldızcım sanada iyi günler canım:)

    YanıtlaSil
  29. Güzel günlerdi gerçekten, bizim çocuklarımız bunları yaşayamayacağı için üzgünüm. Umarım onların da böyle mutlulukla hatırlayacağı bir çocukluğu olur :)

    YanıtlaSil